— Alan, sen kuvanç bla kelding da,
Sağışlarımı böldüng.
Candan-canga şuyohungu
Süyek savluk bla kördüng.
Kuru da sen kele turğun,
Meni bılay köre turğun.
Bügünça, közüme karap,
Savluk-salamatlık sorğun.
Alçı ayak kolungda,
Irıshıng da colungda.
Sabır salğın erninge,
Tap caraşsın cerine.
Bereket da, Teyri’da
Col bersinle Duniya’da,
Seni körgen Ullu Allah,
Meni körsün kuvana.
Endi va içeyik,
Sözden aşha köçeyik.
Şuyohluknu kuvançın
Ömürlede köreyik.

Ekinçisi aytadı:

— Men köp ayta bilmeyme,
Köp ahşılık Allah bersin.
Kesing aythanlay,
Süygen tenging köp cıllanı
Seni kuvançıngı körsün.
Ayaklanı betleri kökge açık kibik,
Cürekleribiz bir birge açık.
Ol nasıpdı da, bizge anı kızğanngan
Bolsun Duniya’da cazık.
Tengim, ayıp etme, caraşdıra bilmesem da, –
Kertisinden aytama, –
Seni bılay körgenime
Ullu şukur eteme.
Duniya’da tatlı tengnge ne cetedi?
Ansız adam caşavnu da ne etedi?
Ma, körese sen, meni
Eki közüm carıdıla,
Sanga süyüp karadıla,
Caş zamannı tanıdıla.
Sav cürügün har kayda da,
Aşıkmağın terk barırğa,
Kuvana turğun har kayda da,
Karap kelir columa.
Baldan tatlı bozanı
Tüz cerine salayık,
Tatlı tengle ömürde da
Süyüşgenley kalayık.

* * *