AKBİLEK

Hurzuk başında, taw citini tüz teppesinde çımmaak kala cıltırağandı. Kayalanı tögeregin da taw citile kurşalab, kün tayakla araları bla, suw şorkalaça, sıbdırılıb ötgendile. Tübü wa - tübsüz car.
Ol kalada bir seyir biyçe caşağandı. Bertatıwnu süygen egeçi obur Akbilek bolğandı ol. Anı sanları karañı keçeni künça carıthandıla. Künnü közun kamatırça, alay seyir cıltırağandıla biyçeni çımmaak sanları.
Kalanı terezisinden kolun tışına uzatsa, Ullu Kam tüz carıb, Koban başlanñan cer kündüzça carık bolub kalğandı. Koban suwnu birinçi tamçıları da, çık tamçılaça, cim-cim cıltırab, bir-birlerin bay ete, sarka kelib, şorkulday, alaydan töben sarkıb ketelle.
Ullu Kamnı arı canı bla kalanı arasın da Akbilek sokğan çepkenlikden col tartılıb bolğandı, kiyik cünnü kök mamuğundan soğulğan çepkenlikden.
Ayüçu, Akbilekni eri, bir zalim zat bolğandı. Ol keçele bla hanlanı, patçahlanı huremlerin tonab ızına kaytsa, Akbilek, terezeden kolun uzatıb, Ullu Kam tüznü carıtıb, köpürden eri kıynalmay ötüb turğandı.
Bir colda Ayüçü, nasıbsız kişi, nakırda etib: -Endi huremleni tonarık tülme. Altın-kümüş salır cer tabalmaybız kalada. Kacar patçahnı bir seyir kızı bardı deydile. Anı alıb keleyim. Seni koluñ da muthuz bola başlağandı,- deb ketgendi, oynay- küle coluna.
Allay açıwlanğandı Akbilek. Talay künnü ökünüb turub, Ayüçünü kaytıb kelgenin anı kadırını kümüş koñurawçuğundan bilib, uyanñandı Akbilek. Erlay kimni alıb kele ese da bir kereyim deb, bilegin terezeden tışına uzatıb, duw candırğandı Ullu Kamnı.
İzlegenin köralmağanında, esleyala bolmazma, asırı karañıdı deb, terezeni keñine açıb, öşünün da çığarğandı tışına. Kadırnı, közleri kamab, başı tögerek aylanñandı. Bara barıb, köpürnü arasında abınıb ketib, miyikden Ullu Kamnı ullu tolkunlarına tüşgendi. Ol kün Ayüçünü artmaklarında altınları suwda erib, çabaklanı üslerine çabhandı. Andan beri Kobannı çabağına altın çabak deydile, Hurzuk başında ak kalağa da - Akbilekni kalası.