Kulluk kul etgen özdenleden neda kral biy etgen kulladan tüldü Sapar ÖZDEN. Allah erkin carathan nasıblı kauumdandı ol. Kerti poetdi ? alay demek ? özdenlik anı kanındadı. Kan bla kirgen a ? can bla çıgadı cañız.
Ençi at kurab, Atlı bolurga fahmuları cetmegen, cayau barırga ua ıylıkgan miskin canla da bardıla. Anı sebebli, ala ne etedile? Arbası bolgannı arbasına minedile da, anı cırın cırlaydıla. Tolumudu alada adamlık, şayırlık?
Kerti poet duniya malga aldannık, satıllık tüldü. Hak sözden kelgen Ak sözdü anı Teyrisi. Cañız aña kulluk etedi şayır. Andan başhalaga baş ura tebrese, imandan çıgadı, poeziyadan ketedi: betin, auazın, sözün ? aytırga, kesin-özün ? tas etedi.
?KIL KOBUZNU GIL KOBUZ ETGENÑE
Kıl kobuzuñu gıl kobuz etdiñ sen... Sokuransañ da, Öltürgen zamanıñı artha kaytaralmazsa, Satılgan, coülgan fahmuñu Endi betin çıgaralmazsa, Cıygan baylıgıñı ua ? Cırga, nazmuga, makamga buralmazsa: Kayadan tül, caşaudan tül, Poeziyadan, Poeziyadan ketdiñ sen.
Hou, Kıl kobuznu gıl kobuz etib koyduñ sen. Fahmu kudretiñi, özden betiñi coyduñ sen. Kıl kobuznu kul kobuz etdiñ sen, İymandan çıkdıñ? Poeziyadan ketdiñ sen.
Ay medet a... Ceti kat kökden ketdiñ ? Allah bergen fahmu bla İbilisge kulluk etdiñ.
Ne etgin, ?kıl kobuznu gıl kobuz etgen? nasıbsızla köbden köb bola baradıla bügünlükde. ?Caşaunu kıyınlıgındandı? derikle da bolurla. Alay a, kerti cırçı, nazmuçu kesini betin, fahmusun ayak tübge atarmı? Caşau kıyın ese da, Saparnı gitarasını bir kılı da sıysızlaga sıy bermey, Tüzlükge, Erkinlikge çakırganlay keledi da. Anı üçün bazadı bılay cazarga Sapar:
Sıylı halkım, men ölgende bolma mıdah, Sen aşıkma catdırırga kabırga. Karaçaynı bek süygenden alma günah, İzleydi deb, ölgen cırçı bir baga.
Aytır sözüm bek türlüdü, sen tıñla, Caşaugaça, men aytayım akırın. Ne künde da kor bolayım canıña, Kabırda da oy sen bolgun carıgım.
Salıb boşab suuuk sannı sal agaçha, Boşay turub kartbet molla okuuun, Menñe kibik, aytsın sözün gitaraga, Har kılga da ençi sura buürsun.
Altı kılı bashıç bolur altı kökge, Cetinçige iyman küçüm çıgarır. Andan arı, ne kerekdi, halkım, menñe? Kellik künde tıyınşlı ornum tabılır.
Sıylı halkım, men ölgende bolma mıdah, Entda bir caş ketedi deb coklukga. İynanama, men bileme, bardı Allah, Şayır canım çıgarıkdı carıkga.
Mendeleevni çaldışında elementleça, ertde-keç bolsa da, har fahmu tıyınşlı ornun tabmay kallık tüldü. Fahmuların bügün duniya malga auuşdurganlaga orun tabılmazga da bolur. Bireunü arbasına minib, anı cırlagandan ese, kesiñi cırıñı cırlay, cayau bargan igi tülmüdü? Tüzün aytsak, kerti poet kaçan da cayaudu. Arba colnu barmaydı ? tikni örge, ençi col sala, atlaydı ol. Calan başdı, calan ayakdı kesi da. Cer Kökge, Kök da cerge anı calan canını içi bla ötedile.
Tañ alada Alam carık Kiredi da töppeden, Kün bathanda İñir bolub ? Alay çıgad közleden.
İñirlikde Kara keçe Kiredi da közlege, Ertdenlikde kirib keted Tabanımdan tüz cerge.
Ata curtuna namazlıkgaça kiredi Sapar. Ana tilinde aytılgan kanatlı sözü anı örge tartıb baradı. Töñegi ceti kat cerni, cüregi ceti kat köknü sezgenley caşaydı poet.
Taşaydı argı canña, Ketdi Ay közden. Bulgandı kara kanña Büteu körünñen.
Alay a, ma çıñ başda, Töründe Köknü, Açılsa bulut ara, Köreme Köznü.
Ol KÖZNÜ körür üçün, fahmunu da ÖZDEN közü, SAPAR közü bolurga kerekdi. Özge, allay keramat - okuuçulada, cazıuçulada da bek az adamga beriledi. Bizni poeziyada allay nasıb berilgen adam ? ÖZDENlanı SAPARdı.