Наныкъны жыры Кенделенледен келген бир атлы
Мусабий наныкь болурму?
Жарыкъ жулдузум мутхуз болгъанды,
Наныгъым ёлген болурму?
Наныгъым ушкок атханды, аланла,
Бу мараллагъа, буулагъа.
Ачыкъ къазауат этип барлыкъма
Наныкъны элтген суулагъа.
Наныгъым уугъа кетген заманда,
Ой, ити бла эгери
Наныгъым суугъа кирген заманда
Оруслу жашед негери.
Оруслу жашчыкъ алай айтханед:
- Уллу сууду, кирме, элтир, - деп, -
Ой, кирмей болмай эсенг а, Наныкъ,
Жанынга адам келтир, - деп.
Наныгъым суугъа кетген заманда
Улуй къалгъанед эгери
Кесинден эсе алгъа келгендиле
Чалгъысы бла сенеги.
Наныгъым аркъан атыучу эди
Ол жылкъылада туулагъа,
Къайдан жангылып сен кирген эдинг
Адам кирмеучю суулагъа?
Сууну бойнунда табылгъанд, аланла,
Белибауу бла къамасы
Тёртеулен болуп, тыялмадыла
Наныкъны тапхан анасын.
Наныкъны аты кишнеп келеди,
Айлана кетсе, жер табар.
Ёлген а кеси жарлыды, дейле,
Къалгъаннга энтта мадар бар.
Мен кёк кёгюрчюн болгъуем, Наныкъ,
Калиндорунга къоннгуем.
Атынг да Наныкъ, кесингда наныкъ,
Наныкъ, жанынга болгъуем.
Мен ала чабакъ болгъуем, Наныкъ,
Ма сууну эншге баргъыем,
Дуниягъа урлукъ менми боллугъем,
Жаратылмайын къалгъыем.